قرآن کریم
ابراهیمی فخاری، آزاده؛ جعفری، ولیالله؛ شمس، لیلا (1398)، «بررسی تطبیقی معنای «إلی» در آیهی وضو از دیدگاه فریقین»، پژوهشنامۀ معارف قرآنی، ش38، صص107- 136.
ابن رشد، محمد بن احمد (1998)، الکشف عن مناهج الأدلۀ فی عقالد الملۀ، بیروت: مرکز دراسات الوحدۀ العربیۀ.
ابن سلیمان، مقاتل (1423ق)، تفسیر مقاتل بن سلیمان، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
ابن مغازلی، علی بن محمد (بیتا)، ترجمۀ المناقب الامام علی7، قم: کتابخانه آیتالله مرعشی نجفی.
ابن منده، محمد بن اسحاق (1422ق)، الإیمان «ابن منده»، بیروت: دار الکتب العلمیۀ.
ابن هشام انصاری، عبدالله بن یوسف (1399)، مغنی الأریب فی تهذیب مغنی اللبیب عن الکتب الأعاریب، قم: مرکز تدوین متون درسی حوزههای علمیه.
____________________________ (بیتا)، أوضح المسالک ألی ألفیۀ بن مالک، بیروت: مکتبۀ العصریۀ.
____________________________ (بیتا)، مغنی اللبیب عن الکتب الأعاریب، قم: کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی.
ابو نعیم، احمد بن عبدالله (1406ق)، النور المشتعل من الکتاب مانزل من القرآن فی علی7، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
امینی، عبدالحسین (1416ق)، الغدیر فی الکتاب و السنۀ و الأدب، قم: مرکز الغدیر للدراسات الإسلامیۀ.
آسه، محمدجواد (1392)، نقش علم نحو در تفسیر قرآن کریم، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
آمدی، علی بن محمد (1424ق)، غایۀ المرام فی علم الکلام، بیروت: دار الکتب العلمیۀ.
باقری، علی اوسط (1387)، «نظریههای تفسیر متون و مؤلّف محوری مفسران مسلمان»، قرآن شناخت، س2، صص59-100.
_______________ (1388)، «مجاری تأثیر پیشدانستههای مفسر در تفسیر قرآن»، قرآن شناخت، سال2، ش2، صص 73-110.
_______________ (1398)، «آسیبشناسی تأثیر پیشدانستهها در تفسیر قرآن»، معرفت، سال28، ش257، صص23-31.
_______________ (1398)، «وجوه روای تأثیر علایق مفسر در تفسیر قرآن»، معرفت کلامی، سال10، ش22، صص95-113.
_______________ (1399)، نقش پیشدانستهها و علایق مفسر در تفسیر قرآن، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
بیهقی، احمد بن حسین (1405ق)، دلائل النبوۀ، بیروت: دار الکتب العلمیۀ.
تفتازانی، سعدالدین مسعود (1399)، المطول شرح مختصر المفتاح، قم: هجرت.
ثمالی، ثابت بن دینار (1420ق)، تفسیر القرآن الکریم، بیروت: دار المفید.
جوادی آملی، عبدالله (1389)، تفسیر تسنیم، قم: اسراء.
________________ (1392)، تفسیر تسنیم، قم: اسراء.
حسکانی، عبیدالله بن عبدالله (1411ق)، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل فی الآیات النازلۀ فی اهل البیتD، تهران: مؤسسه طبع و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
حسن، عباس (1367)، النحو الوافی مع ربطه بالأسالیب الرفیعۀ و الحیات المتجددۀ اللغویۀ، تهران: ناصر خسرو.
حسینی طهرانی، هاشم (1364)، علوم العربیه، تهران: مفید.
رازی، ابوالفتوح حسین بن علی (1384)، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی.
رضوی، رسول (1387)، دانشنامه کلام اسلامی، قم: مؤسسه امام صادق7.
رفیعی، حسین؛ حبیبی، محسن (1403)، «مقایسۀ معنای لام در آیۀ 179 سورۀ اعراف از دیدگاه فخر رازی و آیتالله جوادی آملی»، پژوهشهای تفسیر تطبیقی، دوره10، ش2، صص249-269.
زاهدیفر، سیف علی؛ موسوی شجری، آمنه (1393)، «اختلاف معنای الف و لام عهد و جنس در تفسیر آیات قرآن کریم»، صحیفه مبین، ش56، صص31-52.
سمرقندی، نصر بن محمد (1416ق)، تفسیر سمرقندی، بیروت: دار الفکر.
سنوسی، محمد بن یوسف (1427ق)، شرح العقیدۀ الکبری، بیروت: دار الکتب العلمیۀ.
سیوطی، جلالالدین عبدالرحمن (1421ق)، الإتقان، بیروت: دار الکتب العربی.
_________________________ (2011)، الإقتراح فی علم اصول النحو، بیروت: دار الکتب العلمیۀ.
_________________________ (بیتا)، البهجۀ المرضیۀ علی الفیۀ بن مالک، قم: اسماعیلیان.
شعیب، عمران عبدالسلام (1986)، منهج ابن هشام من خلال کتابه المغنی، بنغازی: دار الجماهیریۀ للنشر و التوزیع و الإعلان.
الضبع، یوسف عبدالرحمن (1998)، ابن هشام و أثره فی النحو العربی، قاهره: دار الحدیث.
طباطبایی، سید محمدحسین (1390ق)، تفسیر المیزان، بیروت: دار الأعلمی للمطبوعات.
طبری، محمد بن جریر (1412ق)، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفۀ.
عاملی، بهاءالدین (بیتا)، جامع المقدمات، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعۀ مدرسین حوزه علمیه قم.
عسقلانی، ابن حجر (1401ق)، القول المسدد فی الذب عن المسند للامام أحمد، قاهره: مکتبۀ ابن تیمیۀ.
عسکری، سید مرتضی (1396)، ولایت علی7 در قرآن کریم و سنت پیامبر9، تهران: منیر.
عوض، سامی (1987)، ابن هشام النحوی عصره، بیئته، فکرته، مؤلفاته، منهجه و مکانته فی النحو، دمشق: دار طلاس للدراسات و الترجمۀ و النشر.
غزالی، محمد بن محمد (1409ق) الأربعین فی اصول الدین، بیروت: دار الکتب العلمیۀ.
فاتحینژاد، عنایتالله (1372)، دایرۀ المعارف بزرگ اسلامی، تهران: مرکز دایرۀ المعارف بزرگ اسلامی.
فخر رازی، محمد بن عمر (1420ق)، تفسیر الکبیر «مفاتیح الغیب»، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
فرجی، مطهره (1394)، «تحلیل نحوی-معنایی منصوب بنزع خافض با نظر به قرآن کریم»، حسنا، ش27، صص48-67.
قاسمنژاد، زهرا؛ نصیری، روحالله (1394)، «بررسی زبانشناختی قرائت واژۀ «غرفۀ» در آیۀ «ألّا من اغترف غرفۀ بیده»، پژوهشهای زبانشناختی قرآن، ش8، صص1-16.
قاضی، عبدالجبار بن احمد (1408ق)، المختصر فی اصول الدین، قاهره: دار الشروق.
قمی، علی بن ابراهیم (1363)، تفسیر القمی، قم: دار الکتاب.
کاشانی، فتحالله بن شکرالله (بیتا)، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، تهران، کتابفروشی اسلامیه
محبی، غلامحسین؛ علوی، بتول (1392)، «بررسی و نقد معنای حرف جر «باء» از دیدگاه ابن هشام انصاری»، پژوهشهای ترجمه در زبان و ادبیات عربی، ش7، صص26-79.
مدنی، سید علیخان، (بیتا)، الحدائق الندیۀ فی شرح الفوائد الصمدیۀ، قم: ذوی القربی.
ناظرالجیش، محمد بن یوسف، (بیتا)، شرح التسهیل المسمی تمهید اللقواعد بشرح تسهیل الفوائد، قاهره: دار السلام.
نجارزادگان، فتحالله (1384)، «پژوهشی دربارۀ مفاد آیۀ اکمال دین از دیدگاه فریقین»، پژوهشهای دینی، ش3، صص105-116.
________________ (1387)، «بررسی تطبیقی تفسیر آیۀ اکمال با تأکید بر نقد مناقشهها دربارۀ دیدگاه شیعه»، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، ش9، صص131-159.
نسائی، احمد بن علی (1410ق)، تفسیر النسائی، بیروت: مؤسسه الکتب الثقافیۀ.
نهر، هادی (بیتا)، النحو التطبیقی وفقا لمقررات النحو العربی فی المعاهد والجامعات العربیۀ، اربد: عالم الکتب الحدیث.
واحدی، علی بن محمد (1415ق)، الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز، بیروت: دار القلم.
هرمزی شیخطبقی، مریم (1395)، «مفسران اهل سنت و آیۀ اکمال»، فصلنامه بینات، سال بیست دوم، ش4، صص123-144.
)