*قرآن کریم (با ترجمه محمد‌مهدی فولادوند).
*نهج‌البلاغه، نسخه صبحی صالح.
آخوند خراسانى، محمدکاظم، (1409ق)، کفایةالأصول، قم، الموسسة آل‌البیتG.
ابنابىالحدید، عبدالحمیدبن هبةالله، (1404ق)، شرح نهج‌البلاغه، مصحح: محمد ابوالفضل ابراهیم، قم، مکتبة آیةالله المرعشی‌النجفیR.
ابن‌فارس، احمد، 1411ق، معجم مقاییس اللغة، چ1، بیروت، دارالجیل.
اسعدی، محمد، (1385ش)، سایه‌ها و لایه‌های معنایی: درآمدی بر «نظریه معناشناسی مستقل فرازهای قرآنی در پرتو روایات تفسیری»، قم، بوستان کتاب.
انصاری، مرتضی، فرائدالاصول، 1416ق، چ5، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
ایزوتسو، توشی‌هیکو، (1381ش)، خدا و انسان در قرآن، ترجمه: آرام، احمد، تهران، شرکت سهامى انتشار.
بابایی، علی‌اکبر، (1381ش)، مکاتب تفسیری، قم، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، تهران، سمت.
بابایی، علی‌اکبر، (1394ش)، قواعد تفسیر، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
بحرانی، سیدهاشم، (1417ق) البرهان فی تفسیرالقرآن، تهران، مرکز الطباعة والنشر فی مؤسسة البعثة.
بلاغى، محمدجواد، (1420ق) آلاءالرحمن فى تفسیرالقرآن، قم، بنیاد بعثت.
پیروزفر، سهیلا و جمالی‌راد، فهیمه، (بهار و تابستان 1392) سازگاری تفسیر آیات با دو رویکرد مجموعی و تفکیکی، پژوهشنامه تفسیر و زبان قرآن، شماره دوم، بهار و تابستان 1392، ص86–100.
تونى، عبدالله‌بن محمد، (1415ق)، الوافیة فی أصول‌الفقه، قم، مجمع‌الفکر الاسلامی.
جوادی آملی، عبدالله، (1377ش)، شریعت در آینه معرفت، قم، مرکز نشر اسراء.
حائرى اصفهانى، محمدحسین‌بن عبدالرحیم، (1404ق)، الفصول‌الغرویة فی الأصول‌الفقهیة، قم، دار احیاءالعلوم الاسلامیه.
حرّ عاملى، محمّدبن حسن، (1414ق)، وسائل‌الشیعه، بیروت، دار احیاءالتراث العربى.
حکیم، سیدمحمدباقر، ۱۴۲۸ق، علوم‌القرآن، قم، مجمع‌الفکر الاسلامی.
الحلى، حسن‌بن یوسف، (1425ق)، نهایةالوصول الى علم‌الأصول، قم، موسسة الامام‌الصادقA.
خرمشاهی، بهاءالدین، ۱۳۷۷ش، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، تهران، دوستان؛ ناهید.
خمینى، سیدروحالله، (1375ش)، التعادل والترجیح، تهران، چ1، قم، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینیR.
امام خمینى، سیدروحالله، 1410ق، الرسائل، قم، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.
دراز، محمد عبدالله، (1394ق)، النبأالعظیم، کویت، دارالقلم.
رجبی، محمود، (1383ش)، روش تفسیر قرآن، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
رضایی اصفهانی، محمدعلی، (1389ش)، «روش مطالعات تطبیقی در قرآن»، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، سال هفتم، شماره اول.
زرقانی، محمدعبدالعظیم، (1408ق)، مناهل‌العرفان فی علوم‌القرآن، بیروت، دارالفکر.
الزرکشی، محمد، (بی‌تا)، البرهان فی علوم القرآن، تحقیق: ابوالفضل ابراهیم، محمد، بیروت، دارالمعرفة.
سیوطى، عبدالرحمن‌بن ابى‌بکر، (بی‌تا)، البهجةالمرضیة على الفیة ابن‌مالک، قم، اسماعیلیان، چ19.
سیوطى، عبدالرحمن‌بن ابی‌بکر، (بی‌تا)، المزهر فى علوم‌اللغة و انواعها، بیروت، دارالفکر.
شریف الرضى، محمدبن حسین، (1406ق)، حقائق‌التأویل فی متشابه‌التنزیل، شارح: آل‌کاشف‌الغطاء، محمدرضا، بیروت، دارالأضواء.
صدر، سیدمحمدباقر، (1421ق)، المدرسة القرآنیة، قم، مرکز الابحاث والدراسات التخصصیة للشهید صدر.
صدر، سیدمحمدباقر، (1418ق)، دروس فى علم الاصول، چ5، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
صدرالدین شیرازی، محمدبن ابراهیم، (۱۹۸۱م)، الحکمةالمتعالیة فی‌الاسفار العقلیة‌الاربعة، بیروت، دار احیاءالتراث العربی.
صدوق، محمدبن علی‌بن بابویه، (1398 ق)، التوحید، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طباطبایی، سیدمحمدحسین، (1417ق)، المیزان فی تفسیرالقرآن، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
طبرسی، ابوعلی الفضل‌بن الحسن، (1408ق)، مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، التحقیق: الرسولی محلاتی، السیدهاشم و الیزدی الطباطبایی، السیدفضل‌الله، بیروت، دارالمعرفة.
طبرى، محمدبن جریر، (1412ق)، جامع‌البیان عن تأویل آی‌القرآن، بیروت، دارالمعرفة.
طوسی، محمدبن الحسن، (1409ق)، التبیان فی تفسیرالقرآن، بیروت، مکتبة اعلام الاسلامی.
عسگری، انسیه و شاکر، محمدکاظم، (زمستان 1394) «ضوابط علمی و کاربردی تفسیر تطبیقی»، پژوهش‌های قرآنی، سال بیستم، شماره77، ص4- 21.
عنایة، غازى، (بىتا)، شبهات حول‌القرآن و تفنیدها، بیروت، دار و مکتبة الهلال.
عوده، خلیل عوده، (1405ق)، التطور الدلالی بین لغة الشعرالجاهلی و لغة القرآن، چ1، اردن، مکتبة المنار.
فراء، یحیى‌بن زیاد، (1980 م)، معانى‌القرآن، محقق: نجار، محمدعلی و نجاتى، احمدیوسف، قاهره، الهیئة المصریة العامة للکتاب.
قراملکی، احد فرامرز، (1388ش)، اصول و فنون پژوهش در گستره دین‌پژوهی، قم، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم.
کریمی، مصطفی، (1386ش)، وحی‌شناسی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینیR.
کریمی، مصطفی، (آبان 1388ش)، «موانع و آسیب‌های غیرمعرفتی تفسیر قرآن»، مجله معرفت، شماره 143، ص33- 53.
کریمی، مصطفی، (پاییز و زمستان، 1389ش)، «ماهیت تفسیر موضوعی»، مجله قرآن شناخت، شماره 6.
کلینى، محمّدبن یعقوب، (1367ش)، الکافى، تهران، دارالکتب الاسلامیة.
محمدی، علی، (1385ش)، شرح کفایةالاصول، قم، الامام الحسن‌بن علیH.
مسلم، مصطفی، (1421ق)، مباحث فی التفسیرالموضوعی، دمشق، دارالقلم.
مصباح یزدی، محمدتقی، (1381ش)، فلسفه اخلاق، تحقیق: شریفی، احمد حسین، تهران، موسسه انتشارات امیرکبیر؛ شرکت چاپ و نشر بین‌الملل.
مصباح یزدی، محمدتقی، (1376ش)، معارف قرآن، (ج1ـ3): خدا‌شناسی، کیهان‌شناسی و انسان‌شناسی، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینیR.
مطهری، مرتضی، (1384ش)، مجموعه آثار، ج20، آشنایی با قرآن (1-5)، تهران، انتشارات صدرا.
مطهری، مرتضی، (1387ش)، مجموعه آثار ج23 (آزادی معنوی)، قم، صدرا.
مظفر، محمدرضا، (1388ق)، المنطق، چ2، النجف، مطبعة النعمان.
مظفر، محمدرضا، (1408ق)، اصول الفقه، قم، اسماعیلیان.
معرفت، محمدهادی، (۱۴۲۳ق)، شبهات و ردود حول القرآن‌الکریم، قم، موسسة التمهید.
مفید، محمدبن محمد، (1371ش) اوائل المقالات، تبریز انتشارات حقیقت.
مفید، محمدبن محمدبن النعمان، (1413ق)، مصنفات الشیخ المفید: الارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، قم، المؤتمرالعالی لالفیة الشیخ المفید.
مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، (۱۳۶۷ش)، پیام قرآن: روش تازه‌ای در تفسیر موضوعی قرآن، قم، دارالکتب الاسلامیه.
نائینى، محمدحسین، (1376ش)، فوائدالاُصول، تقریرات: خراسانى، محمدکاظم، قم، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
واحدی، علی‌بن احمد، اسباب‌النزول، تحقیق: شعبان، ایمن صالح، قاهره، دارالحدیث.
هندی، المتقی‌بن حسام‌الدین، (1409ق)، کنزالعمّال، بیروت، مؤسسة الرسالة.
یزدى، محمدکاظم، (1426ق)، التعارض، قم، موسسه انتشارات مدین.
)