نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکترای علوم قرآن و حدیث پردیس فارابی تهران
2 دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث پردیس فارابی دانشگاه تهران
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Based on his speculations and methods of literary analysis about the exegesis of the verse, “It
is not fitting for a man that Allah should speak to him except by inspiration, or from behind a
veil or by the sending of a messenger to reveal, with Allah’s permission. What Allah wills: for
He is Most High, Most Wise.” (chapter Shura, verse 51), John Wansbrough states different
kinds of God’s talking with human beings. By examining the keywords “revelation”, “hijab”
and “sending messengers” in this verse and their applications in other verses, he seeks to show
that the Qur’an was adapted from the Testaments. Using analytical-critical method, this paper
evaluates his hypotheses. It explains and shows the shortcomings of the opinions of this American
Qur’an researcher and professor at the University of London about God’s speaking in all
three types of revelation, non- synonymity of revelation and sending, various uses of hijab in
the Qur’an and the differences of these uses with those in the Testaments, a lack of implication
of Elqi on divine revelation or satanic inspiration and so on.
کلیدواژه‌ها [English]
قرآن کریم
کتاب مقدس، ترجمه قدیم، انتشارات ایلام
۱. آلتی قولاچ، طیار (۱۴۳۲ق)، المصحف‌الشریف المنسوب الی علی‌بن ابی‌طالب علیه‌السلام، استانبول، بی‌نا.
۲. ابن‌اثیر، مبارک‌بن محمد (۱۳۶۷ش)، النهایةالحدیث والأثر، قم، موسسه مطبوعاتی اسماعیلیان.
۳. ابن‌حنبل، احمدبن محمد (۱۴۱۶ق)، مسند الإمام أحمدبن حنبل، بیروت، مؤسسة الرسالة.
۴. ابن‌درید، محمدبن حسن (۱۹۸۸م)، جمهرة اللغة، بیروت، دارالعلم للملایین.
۵. ابن‌فارس، ابوالحسین احمدبن فارس (۱۳۶۶ش)، معجم مقاییس‌اللغة، قم، مکتب الأعلام‌الاسلامی.
۶. ابن‌کثیر، اسماعیل‌بن عمر (۱۴۱۹ق)، تفسیر القرآن‌العظیم، بیروت، دار الکتب‌العلمیة.
۷. ابن‌منظور، محمدبن مکرم (۱۴۱۴ق)، لسان‌العرب، بیروت، دار صادر.
۸. ازهرى، محمدبن احمد (۱۴۲۱ق)، تهذیب‌اللغة، بیروت، دار احیاء التراث‌العربی.
۹. بخارى، محمدبن اسماعیل (۱۴۱۰ق)، صحیح البخاری، قاهرة، وزارة الاوقاف.
۱۰. پورطباطبایی، سیدمجید (۱۳۹۸)، «خطاهای قرآن‌پژوهی جان ونزبرو، ریشه‌ها و پیامدها»، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
۱۱. جوهری، اسماعیل بن حماد (۱۴۰۴ق)، الصحاح تاج‌اللغة و صحاح‌العربیه، بیروت، نشر دارالعلم للملایین.
۱۲. راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد (۱۴۱۲ق)، مفردات الفاظ قرآن، بیروت، دارالشامیة.
۱۳. زبیدى، محمدبن محمد (۱۴۱۴ق)، تاج‌العروس من جواهرالقاموس، بیروت، دارالفکر.
۱۴. زمخشری، محمودبن عمر (۱۴۰۷ق)، الکشاف عن حقائق غوامض‌التنزیل و عیون‌الأقاویل فی وجوه‌التأویل، بیروت، دار الکتاب‌العربی.
۱۵. سیوطی، عبدالرحمن‌بن ابی‌بکر (۱۴۰۴ق)، الدرالمنثور فی‌التفسیر بالمأثور، قم، بی‌نا.
۱۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین (۱۴۱۷ق)، المیزان فی تفسیرالقرآن، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات.
۱۷. طبرسی، فضل‌بن حسن (۱۳۷۲ش)، مجمع‌البیان فی تفسیرالقرآن، بی‌جا، بی‌نا.
۱۸. طبری، محمدبن جریر (۱۴۱۲ق)، جامع‌البیان فی تفسیرالقرآن، بیروت، دارالمعرفة.
۱۹. طوسى، محمدبن حسن (بی‌تا)، التبیان فی تفسیرالقرآن، بیروت، دار إحیاء التراث‌العربی.
۲۱. فخر رازی، محمدبن عمر (۱۴۲۰ق)، التفسیرالکبیر، بیروت، دار احیاء التراث‌العربی.
۲۲. فراهیدی، خلیل‌بن احمد (۱۴۰۹ق)، العین، قم، موسسه دارالهجرة.
۲۳. فیروزآبادی، محمدبن یعقوب (بی‌تا)، القاموس‌المحیط، بیروت، دارالکتب العلمیه.
۲۴. مسلم‌بن حجاج (۱۴۱۲ق)، صحیح مسلم، قاهره، دارالحدیث.
۲۵. نجارزادگان، فاطمه (۱۳۹۹ش)، پایان‌نامه «ارزیابی دیدگاه ونزبرو در دو فصل وحی و نشانگان نبوت در کتاب مطالعات قرآنی»، دانشگاه تهران (پردیس فارابی)، قم.
۲۶. نویورث، آنجلیکا (۱۳۹۸ش)، مطالعات قرآنی امروزین، مترجمان: شریفی، علی؛ موسوی‌مقدم، سیدمحمد، تهران، دانشگاه علامه طباطبایی.
Dreibholz, Ursula,(2003) Early Quran Fragments from The Great Mosque in Sanaa, Sanaa
)